«Σας καλώ να αποφασίσετε κυρίαρχα και περήφανα, όπως η Ιστορία των Ελλήνων προστάζει... Δεσμεύομαι προσωπικά ότι θα σεβαστώ το αποτέλεσμα της δημοκρατικής σας επιλογής, όποιο και αν είναι αυτό».
Αλέξης Τσίπρας, εξαγγέλλοντας την απόφαση για δημοψήφισμα, 26.6.2015
Πριν από έναν χρόνο, κατά το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2016, πάνω από το 62% του ελληνικού λαού απέρριψε τις πολιτικές που επιβλήθηκαν στην Ελλάδα από τη συμμαχία του παγκόσμιου χρήματος και της γερμανικής κυβέρνησης, με τη βοήθεια των υπολοίπων ευρωπαϊκών ελίτ, πολιτικές που εφαρμόστηκαν μέσω των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, της ΕΕ και του ΔΝΤ.
Οι Έλληνες με την ψήφο τους έδωσαν στην κυβέρνηση αναμφισβήτητη εντολή να αντισταθεί, εκπλήσσοντας με το ποσοστό του «Όχι» φίλους και εχθρούς, όπως έκαναν περισσότερες από μία φορά στη μακρά ιστορία τους.
Κανένας δεν μπορούσε να προβλέψει -και κανένας δεν προέβλεψε- αυτό το αποτέλεσμα. Οι Έλληνες ψήφισαν, όπως ψήφισαν, ενώ η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα είχε ήδη αρχίσει να πραγματοποιεί τις απειλές της κλείνοντας τις τράπεζες της χώρας.
Το μήνυμα από το ευρωπαϊκό κατεστημένο και τις τράπεζες -που βρίσκονταν πίσω του- ήταν σαφές. Σήμερα κλείνουμε τις τράπεζές σας, αύριο θα κλείσουμε τη χώρα σας αν ψηφίσετε «Όχι»!
Οι πολίτες καταλάβαιναν τη σημασία της απόφασής τους, που πιθανότατα θα τους έθετε σε τροχιά σύγκρουσης με τις πιο ισχυρές δυνάμεις στον πλανήτη.
Oι Έλληνες ψήφισαν «Όχι», παρά το γεγονός (ή και εξαιτίας του, σε μερικές περιπτώσεις) ότι όλα σχεδόν τα ΜΜΕ και το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο της χώρας έκαναν ό,τι μπορούσαν για τους τρομοκρατήσουν. Όλοι οι πρώην πρωθυπουργοί, η ηγεσία της Εκκλησίας, διακεκριμένοι απόστρατοι στρατηγοί, τα μεγάλα ονόματα της οικονομίας προειδοποίησαν τους 'Έλληνες για τις φοβερές συνέπειες που θα αντιμετώπιζαν αν ψήφιζαν «Όχι» και τους κάλεσαν να ψηφίσουν «Ναι». (Υποθέτει κανείς ότι αν όλες αυτές οι πιέσεις δεν είχαν ασκηθεί, το ποσοστό του «Όχι» θα έφτανε το 80% ή το 90%.)
Ούτε καν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έκανε σοβαρή εκστρατεία υπέρ του «Όχι». Τη Δευτέρα 29 Ιουνίου είκοσι χιλιάδες οπαδοί του «Ναι» έκαναν συγκέντρωση στην πλατεία Συντάγματος με σύνθημα «Μένουμε Ευρώπη». Το βράδυ της ίδιας μέρας, μόλις τρεις μέρες μετά την εξαγγελία του δημοψηφίσματος, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γιάννης Δραγασάκης εμφανίστηκε στην ΕΡΤ για να πει ότι οι εναπομένουσες διαφορές με τους πιστωτές δεν είναι τόσο τραγικές, μη αποκλείοντας ακόμα και το ενδεχόμενο το ίδιο το δημοψήφισμα να ακυρωθεί! Ο Δραγασάκης πρόσθεσε ότι ο Τσίπρας είχε εκπληρώσει ήδη την αποστολή του κερδίζοντας τη θέση του στην ελληνική ιστορία, άφησε δηλαδή ανοιχτό τον δρόμο για μια τιμητική αποστρατεία του πρωθυπουργού. (Το ίδιο πρόσωπο, μία μέρα μετά την τελική συμφωνία της 13ης Ιουλίου με τους πιστωτές, ευχαρίστησε δημόσια την κυβέρνηση των ΗΠΑ για τη μεγάλη συμβολή της στη... συνθηκολόγηση!). Ίσως αυτή η συνέντευξη δεν πολυάρεσε στους συμβούλους του Τσίπρα. Ίσως, καθώς είχαν το μάτι τους καρφωμένο στις δημοσκοπήσεις, φοβήθηκαν ότι το «Ναι» πήγαινε για μεγάλη νίκη, που θα ερμηνευόταν ως μεγάλη δική τους ήττα, και θα οδηγούσε στο να εκδιωχθούν από την εξουσία. Ό,τι και να ‘ταν, ο Τσίπρας παρενέβη ξανά την Τρίτη 30 Ιουνίου καλώντας τους Έλληνες να ψηφίσουν «Όχι».
Κι ύστερα κάτι έγινε. Μεταξύ Τρίτης και Παρασκευής οι Έλληνες πήραν την απόφασή τους με έναν τρόπο που δεν θα μπορούσε να προβλέψει κανείς δημοσκόπος, κανείς πολιτικός και κανείς αναλυτής. Ήταν ένα ζήτημα λογικής και ελπίδας. Οι Έλληνες ήξεραν ότι δεν είχαν να περιμένουν παρά νέες καταστροφές από τους πιστωτές, η εμπειρία, άλλωστε, πέντε χρόνων το είχε ήδη αποδείξει ευρέως. Γιατί να μη δοκιμάσουν τον άλλο δρόμο, όπως τους πρότεινε η κυβέρνησή τους;
Αλλά αυτές οι λογικές σκέψεις δεν θα ήταν από μόνες τους αρκετές για να τους κάνουν να παραβλέψουν την ελάχιστα συγκαλυμμένη απειλή καταστροφής της χώρας από τόσο ισχυρούς εχθρούς, οι οποίοι δεν δίστασαν να το κάνουν τόσες φορές στο παρελθόν. Καταλάβαιναν ότι αντιμετώπιζαν πολύ σοβαρούς κινδύνους σε αυτή την υπόθεση.
Σε αυτό το σημείο, όμως, ενεργοποιήθηκε ο θεμελιώδης μηχανισμός που προκαλεί στην Ιστορία τις εξεγέρσεις, είτε αυτές είναι βίαιες είτε ειρηνικές.
Το φοβερό δίλημμα που αντιμετώπιζαν ενεργοποίησε τα βαθύτερα στρώματα του ατομικού και συλλογικού υποσυνείδητου. Η αξιοπρέπεια νίκησε τον φόβο. Άλλωστε, η Ελλάδα, ως έννοια και ως σχέδιο, ήταν ανέκαθεν οργανικά συνδεδεμένη με την αντίσταση στους ξένους εισβολείς, με τις έννοιες της ανθρώπινης ελευθερίας, του πολίτη, της δημοκρατίας. Αυτές οι έννοιες γεννήθηκαν εδώ, για πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία. Κι αυτές επέτρεψαν τη νίκη των ελληνικών πόλεων επί της συντριπτικής ισχύος της δεσποτικής αυτοκρατορίας των αρχαίων χρόνων. Από αυτή τη μάχη γεννήθηκε η ιδέα της Ευρώπης.
Στα νεότερα χρόνια, για να δώσουμε ένα μόνο παράδειγμα, οι Έλληνες συγκαταλέγονται στα ελάχιστα ευρωπαϊκά έθνη, όπως και οι Βρετανοί, που αντιστάθηκαν στον ανερχόμενο ολοκληρωτισμό του 1940-1941, παρέχοντας στους Σοβιετικούς τον πολύτιμο χρόνο που χρειάζονταν για να αποφύγουν την κατάληψη της Μόσχας και να συντρίψουν τελικά το τέρας.
Το δημοψήφισμα απέδειξε ότι τα βαθύτερα χαρακτηριστικά της ελληνικής ταυτότητας δεν πέθαναν, όπως πολλοί είχαν νομίσει, αλλά παρέμεναν ζωντανά και ενεργοποιήθηκαν όταν οι Έλληνες τα χρειάστηκαν.
-----------------
(Σημ.: Το Β’ μέρος θα δημοσιευθεί στο επόμενο φύλλο.)
Πηγή: ΤΟ ΠΑΡΟΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου